cnawd

Cymraeg

Cynaniad

• /knau̯d/

Geirdarddiad

Brythoneg *knōto- o'r ffurf Indo-Ewropeg *kneu-t-, amrywiad ar y gwreiddyn *kneid- ‘crafu’ a welir yn yr Iseldireg nijten ‘tolcio, twlcio, hyrddio’, y Latfieg knidēt ~ knudēt ‘cosi’ a'r Hen Roeg knízein ‘crafu; goglais’. Cymharer â'r Gernyweg kneus ‘cnawd’ a'r Llydaweg kreud ‘cnawdolrwydd; corff’; ymhellach â'r Wyddeleg cneá ‘clwyf; briw’.

Enw

cnawd g

1. Meinwe feddal y corff, yn enwedig cyhyr sgerbydol a braster.

   Rhaid oedd torri peth o'r cnawd ymaith fel rhan o'r llawdriniaeth.

2. Meinwe anifail, yn enwedig meinwe anifail a ddefnyddir am fwyd.
3. Lliw melyn-binc, lliw croen rhai Cawcasiaid.

   Gwisgai'r ferch flowsen lliw cnawd.

Cyfystyron

• cig
• cyhyr
• bloneg

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: cnawdio, cnawdol, cnawdog ~ cnodiog, di-gnawd
• cyfansoddeiriau: cnawdysol, cnodliw, cnodwe
• cnawd ei gnawd
• pechodau'r cnawd
• pob cnawd sydd wellt
• yn y cnawd

Cyfieithiadau

Almaeneg: Fleisch d Cernyweg: kneus tfl. Eidaleg: carne b Ffrangeg: chair b Gaeleg yr Alban: feòil b Groeg: σάρκα (sárka) b Gwyddeleg: feoil b Iseldireg: vlees d

Llydaweg: kig g, bouedenn b Pwyleg: ciało d, mięso d Saesneg: flesh Sbaeneg: carne b