ffon

Gweler hefyd → ffôn

Cymraeg

Cynaniad

• /fɔn/

Geirdarddiad

Cymraeg Canol ffonn o’r Gelteg *sφondo- o’r gwreiddyn Indo-Ewropeaidd *sph₂en- ‘cunnog bren’ a welir hefyd yn yr Hen Saesneg spōn ‘sglodyn’, Hen Roeg sphḗn (σφήν) ‘lletem’. Cymharer â’r Llydaweg houn ‘pastwn’ a’r Wyddeleg sonn ‘polyn’.

Enw

ffon b (lluosog: ffyn)

1. Cansen neu ddarn arall o bren a ddefnyddir er mwyn cynorthwyo wrth cerdded.

Cyfystyron

• gwialen, pric

Termau cysylltiedig

• ffonnig
• ffon fugail
• ffon gerdded
• ffon gof

Cyfieithiadau

Saesneg: stick