adain

Cymraeg

Cynaniad

• Cymraeg yn y Gogledd: /ˈadai̯n/
  • ar lafar yn y Gogledd: /ˈadɛn/
• Cymraeg yn y De: /ˈaːdai̯n/, /ˈadai̯n/
  • ar lafar yn y De: /ˈaːdɛn/, /ˈadɛn/

Geirdarddiad

Celteg *φatanī (a roes hefyd yr Hen Wyddeleg ette ‘pluen’), ffurf luosog ar *φatanos, o *φatar (genidol φetnos) ‘aderyn’, a roes adar ac edn.

Enw

adain b (lluosog: adenydd)

1. (anatomeg) Atodyn pluog neu bilennog o gorff anifail (aderyn, ystlum, pryfyn) sy'n ei alluogi i hedfan.

   Ni fedrai'r aderyn hefyd am ei fod wedi brifo ei adain.

2. Estyniad ystlysol o awyren sy'n ei alluogi i godi i'r awyr.

   Gwelwyd mwg yn codi o adain yr awyren.

3. Rhan, rhandy neu estyniad o adeilad sy'n ymestyn allan o'r brif ran neu'r rhan ganolog, ac sy'n israddol iddi.

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: adeiniog, diadain

Cyfieithiadau

Almaeneg: 1./2. Flügel g Cernyweg: 1./2. askel b Eidaleg: 1./2. ala b Ffrangeg: 1./2./3. aile b Gaeleg yr Alban: 1./2. sgiath b Groeg: 1./2. φτερό (fteró) d; 3. πτέρυγα (ptéryga) g Gwyddeleg: 1./2. sciathán g Iseldireg: 1./2. vleugel g

Llydaweg: 1./2. askell b Pwyleg: 1./2. skrzydło d Saesneg: 1./2./3. wing Sbaeneg: 1./2. ala b