pwyll

Gweler hefyd Pwyll

Cymraeg

Cynaniad

• yn y Gogledd: /puːɨ̯ɬ/
• yn y De: /pʊi̯ɬ/

Geirdarddiad

Hen Gymraeg puil o’r Gelteg *kʷēslā o’r ferf Indo-Ewropeg *kʷeis- ‘sylwi ar’ a welir hefyd yn yr Hen Wyddeleg ad·cí ‘fe wêl’, y Latfieg skaitīt ‘rhifo, cyfrif’, y Bwyleg czytać ‘darllen’ a’r Sansgrit cétati (चेतति) ‘sylwi ar’. Cymharer â’r Gernyweg poll ‘deall, rheswm’, y Llydaweg poell ‘rheswm; gochelgarwch; synnwyr cyffredin; gofal(usrwydd)’ a’r Wyddeleg ciall ‘synnwyr cyffredin; rheswm, callineb’.

Enw

pwyll g (anrhifadwy)

1. Y cyflwr o fod yn llonydd, tawel a digynnwrf, yn enwedig o dan bwysau.

Cyfystyron

• gofal, gofalusrwydd
• callineb, gochelgarwch
• pwyllogrwydd, gwastadfrydedd
• rheswm, synnwyr

Termau cysylltiedig

• pwyllo
• pwyllog
• pwyllogrwydd
• gwyddbwyll

Idiomau

• pwyll piau hi

Cyfieithiadau

Saesneg: prudence; equanimity