hen

Cymraeg

Cynaniad

• /heːn/

Geirdarddiad

Celteg *senos o'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *sénos a welir hefyd yn y Lladin senex, yr Hen Roeg hénos (ἕνος) a'r Sansgrit sána (सन). Cymharer â'r Gernyweg/Llydaweg hen a'r Wyddeleg sean.

Ansoddair

hen rhagosodedig (lluosog: henion; cyfartal hyned, cymharol hynach, eithaf hynaf)

1. Rhywbeth na sydd yn ifanc neu'n newydd.

   Gwisgais fy hen got ac euthum allan.

2. Rhywbeth sydd wedi bodoli am gyfnod hir o amser.

   Mae'n hen gyfaill i mi.

3. Heb fod yn ffres, wedi llwydo.

   ‘Paid bwyta'r bara 'na! Mae'n hen! Defnyddia'r dorth yma!’

Amrywiadau

• y radd gymharol llenyddol: hŷn
• yn y De: hened, henach, henaf

Cyfystyron

• hynafol
• oedrannus

Gwrthwynebeiriau

• ifanc

Termau cysylltiedig

• henaidd, henaint, heneiddio, henwr
• hen Adda
• hen foi
• hen geiliog
• hen law
• hen ffasiwn
• mor hen â'r garreg

Cyfieithiadau

Almaeneg: alt Cernyweg: koth Daneg: gammel Eidaleg: vecchio Ffinneg: vanha Ffrangeg: vieux Gaeleg yr Alban: sean

Groeg: παλιός (paliós) Gwyddeleg: sean Iseldireg: oud Llydaweg: kozh Pwyleg: stary Saesneg: old Sbaeneg: viejo

Saesneg

Enw

hen

1. iâr