gwyllt

Cymraeg

Cynaniad

• yn y Gogledd: /ɡwɨːɬd/, /ɡwɨːɬt/
• yn y De: /ɡwɪɬd/, /ɡwɪɬt/

Geirdarddiad

Celteg *gʷeltis o'r ffurf Indo-Ewropeg *u̯elt-io-, estyniad efallai ar y gwreiddyn *u̯elh₂- ‘blew; gwelltglas, gwair; tywys ŷd, coed’ fel yn gwallt, gwellt a gwlân ac a welir hefyd yn y Saesneg wild. Cymharer â'r Gernyweg gwyls ‘gwyllt’, yr Hen Lydaweg gueldenes ‘ynys anghyfannedd’ a'r Wyddeleg gealt ‘gwallgofddyn’.

Ansoddair

gwyllt (lluosog gwylltion; cyfartal gwyllted, cymharol gwylltach, eithaf gwylltaf)

1. Heb ei ddofi; ddim yn ddof.
2. Swnllyd ac afreolus.

   Cynhaliodd yr arddegwyr barti gwyllt pan oedd eu rhieni ar eu gwyliau.

Cyfystyron

• gŵydd, diffaith
• afreolus, anufudd
• cynddeiriog, ffyrnig

Gwrthwynebeiriau

• dof

Termau cysylltiedig

• gwylltio
• gwylltineb
• cyfansoddeiriau: gwylltfil, gwylltir, nawswyllt, nwydwyllt

Cyfieithiadau

Almaeneg: wild Cernyweg: goodh, gwyls Eidaleg: selvaggio Ffrangeg: sauvage Gaeleg yr Alban: allaidh, fiadhaich Groeg: άγριος (ágrios) Gwyddeleg: allta, fiáin Iseldireg: wild

Llydaweg: gouez Pwyleg: dziki Saesneg: 1. wild; 2. unruly; 3. furious, raging Sbaeneg: salvaje