gweu

Cymraeg

Gweu (ystyr 1).

Cynaniad

• yn y Gogledd: /ɡweɨ̯/
• yn y De: /ɡwei̯/

Geirdarddiad

Cymraeg Canol gwëu o’r Gelteg *weg-io- o’r gwreiddyn Indo-Ewropeg *ueg- ‘gweu, clymu’ a welir yn y Lladin viēre ‘tro(i), dirwyn’, y Saesneg wick ‘pabwyr’ a’r Sansgrit vāgurá- ‘rhwyd’. Cymharer â’r Gernyweg gwia, y Llydaweg gweañ a’r Wyddeleg figh.

Berfenw

gweu berf gyflawn ac anghyflawn (bôn y ferf: gwe-)

1. Eilio edafedd o'r bellen â dwy neu ragor o wëyll er mwyn gwneud ffabrig.
2. Gwehyddu.

Amrywiadau

• gwau

Cyfystyron

• gwehyddu
• plethu

Cyfieithiadau

Almaeneg: 1. stricken; 2. weben Cernyweg: gwia Eidaleg: 1. sferruzzare; 2. tessere Ffrangeg: 1. tricoter; 2. tisser Gaeleg yr Alban: figh Groeg: 1. πλέκω (pléko); 2. υφαίνω (yfaíno) Gwyddeleg: 1. cniotáil; 2. figh Iseldireg: 1. breien; 2. weven

Llydaweg: gweañ Portiwgaleg: 1. tricotar; 2. tecer Pwyleg: 1. dziać; 2. tkać Saesneg: 1. knit; 2. weave Sbaeneg: 1. tricotar; 2. tejer