gair

Cymraeg

Cynaniad

• /ɡai̯r/
•  gair    (cymorth, ffeil)

Geirdarddiad

Cymraeg Canol geir o'r Gelteg *garios ‘gair, araith’ o'r ffurf *ǵh₂r-, gradd sero y gwreiddyn Indo-Ewropeaidd *ǵeh₂r- ‘galw, gweiddi’ a welir hefyd yn y Saesneg care, y Lladin garriō ‘parablu, clebran’, yr Hen Roeg gêrus (γῆρυς) ‘llais, araith’ a'r Chotaneg ysār- ‘canu’. Cymharer â'r Llydaweg a'r Gernyweg ger, a'r Hen Wyddeleg gair ‘gair, gorchymyn’.

Enw

gair g (lluosog: geiriau)

1. (ieithyddiaeth) Uned gwahanol o iaith (seiniau llafar neu lythyrennau ysgrifenedig) efo ystyr penodol.
2. Rhywbeth a addwyd.

   Rydw i wedi rhoi chi fy ngair y byddai'n cwblhau y gwaith.

3. Sgwrs neu ymgom.

   ‘Allaf i gael gair gyda chi os gwelwch yn dda?’

Cyfystyron

• (2): addo
• (3): sgwrs, ymgom

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: geiriadur, geirio, geiriol, geiriog
• cyfansoddeiriau: adleisair, ansoddair, benthycair, chwilair, cyfansoddair, cyfeirair, cymysgair, cysylltair, deuair, ebychair, estronair, gogwyddair, goleddfair, grymusair, mwythair, prifair, tarddair
• gair teg
• cablair, gair llanw, gair segur
• geiriau amledd uchel

Cyfieithiadau

Almaeneg: Wort d Cernyweg: ger g Eidaleg: parola b, voce b Ffrangeg: mot g Gaeleg yr Alban: facal g Groeg: λέξη (léxi) b Gwyddeleg: focal g Iseldireg: woord d

Llydaweg: ger g Pwyleg: słowo d Saesneg: word Sbaeneg: palabra b