gên

Cymraeg

(1) Gên isaf dynol

(2) Ambroise Thomas â'i law ar ei ên

Cynaniad

• /ɡeːn/

Geirdarddiad

Celteg *genus o’r gwreiddyn Indo-Ewropeaidd *ǵénu- ‘boch, car yr ên’ a welir hefyd yn y Lladin gena ‘boch’, y Saesneg chin ‘gwaelod yr wyneb’ a’r Ffarseg čâne (چانه) ‘gên’‎. Cymharer â’r Gernyweg gen ‘asgwrn sy’n ffurfio’r geg’, y Llydaweg gen ‘boch’ a’r Hen Wyddeleg gi(u)n ‘ceg’.

Enw

gên b (lluosog: genau)

1. (corff) Un o’r ddau asgwrn sy’n ffurfio cromgell y geg mewn dyn ac anifail.
2. (corff) Gwaelod yr wyneb sy’n ymwthio allan dan y geg.

   Roedd barf y dyn yn cuddio'r rhan fwyaf o'i ên.

Cyfystyron

1. cern, genogl

Termau cysylltiedig

• genol
• gên isaf
• pwynt yr ên
• strap gên

Cyfieithiadau

Almaeneg: 1. Kiefer g; 2. Kinn d Cernyweg: 1. gen b, grudh b; 2. elgeth b Eidaleg: 1. ganascia b; 2. mento g Ffrangeg: 1. mâchoire b; 2. menton g Gaeleg yr Alban: 1. giall b; 2. smiogaid g Groeg: 1. σαγόνι (sagóni) d; 2. πηγούνι (pigoúni) d Gwyddeleg: 1. giall g; smig b Iseldireg: 1. kaak b; 2. kin

Llydaweg: 1. javed b, karvan b; 2. elgezh b, groñj b Pwyleg: 1. żuchwa b, szczęka b; 2. podbródek g, broda b Saesneg: 1. jaw; 2. chin Sbaeneg: 1. quijada b; 2. barbilla b, mentón g