cangen

Cymraeg

Cynaniad

• /ˈkaŋɛn/
  • iaith lafar: /ˈkaŋan/

Geirdarddiad

Bôn cangau, ffurf luosog cainc, a'r ôl-ddoddiad unigol -en.

Enw

cangen b (lluosog: canghennau)

1. Y rhan prennaidd o goeden sy'n tyfu o'r boncyff ac sydd fel arfer yn rhannu.
2. (yn drosiadol) Rhywbeth sydd yn rhannu fel cangen ar goeden.
3. Lleoliad sefydliad sydd â nifer o leoliadau gwahanol.

Cyfystyron

• cainc

Cyfieithiadau

Ffrangeg: branche b Saesneg: branch Sbaeneg: rama b